Blog: Torenkamer dag 1

Blog 1

 

Het is kwart over twaalf in de avond, ik wacht samen met Manja (mijn vrouw) op onze trein naar Rotterdam. Zij leest een vioolconcert van Glazunov door (tijdnood, musici en planning…) en ik schrijf mijn eerste blog voor De Torenkamer. Manja lacht mij uit, omdat mijn fantastische leesvaardigheid ons een uur vertraging heeft opgeleverd en ik dat niet zo leuk vind.

 

Het nieuwe vioolstuk dat ik deze week hoop te voltooien is gebaseerd op een tekst die Manja geschreven heeft. De tekst is geschreven naar aanleiding van het verhaal van een bootvluchteling die tijdens de vlucht haar man verloor:

 

De Bootvluchteling

 

Je streelt mijn haar, je kust mijn hand 

Je vraagt of ik de jouwe ben

Ik kijk je aan, ik straal en ik

Kan mijn geluk niet op

Ik hou van jou

Je noemt mijn naam

 

Je streelt mijn haar, je houdt me vast

We werken 15 uur per dag

De toekomst lacht, we gaan hier weg 

Het werk is licht voor ons

Ik hou van jou

Je noemt mijn naam

 

Je pakt mijn hand, je houdt me vast 

We zitten in een boot die zinkt

Paniek slaat toe, we willen weg

Het koude water wacht

Ik hou van jou

Je schreeuwt mijn naam

 

Je kunt niet meer, je laat me los

Je klinkt steeds verder weg van mij 

Het water drijft ons uit elkaar

Zie ik je ooit nog terug?

Ik hield van jou

Ik huil je naam

 

tekst: Manja Kruidhof-Okkerse 2015

 

Tot zover de inhoudelijke inspiratie voor deze compositie. Maar hoe vertaal je een tekst als deze in een solovioolstuk? Dit gaat in ieder geval niet zonder slag of stoot; morgen meer over het ontstaan van De Bootvluchteling. Een Caprice voor soloviool.